Wauw, ik wist niet zo'n omslag in temperatuur mogelijk was. De dikke winterjassen en besneeuwde hoofden verdwijnen uit het straatbeeld en worden ingeruild voor dunne vesten en terras-bezoekjes. De -10 van vorige week is ingeruild voor een zonnige 14 graden. Heeeeerlijk. Al moet ik zeggen dat het niet erg goed voor mijn keel en verkoudheid is. Loop al enkele dagen te snotteren. Alweer een week geleden dat ik voor het laatst iets gepost heb, dus het werd weer eens tijd!
Wat een week, wat een week. Ik heb mijn tweede interview gehad. Ik denk dat ik niet dichter bij Milosevic kom dan dit. Woensdag vertrok ik rond 13.00u richting Restaurant Usce, waar ik een ontmoeting had geplanned met Zvonimir Trajkovic, de rechterhand van Milosevic tussen 1985 en 1993, waarna hij ontslag nam en als politieke adviseur voor Radovan Karadzic zijn werk hervatte. Een zware jongen dus. Gezien deze man niet goed met de Engelse taal was, had ik Tamara als tolk meegenomen. Het interview heeft bijna 4 uur geduurd. Zooooo interessant, om een keer iemand te spreken die de wereld op een geheel andere manier zag. Na een uur over Westers kolonialisme te hebben gesproken kon hij me een goed beeld geven van de Milosevic-politiek. Gezien de persoonlijke/vertrouwelijke band die hij met Milosevic had (voor zover je die kunt hebben) kon hij me veel nieuwe, persoonlijke dingen vertellen over Milosevic. Zo vertelde hij dat Milosevic een luie draak was, die een tekort aan ''political courage'' had. Dat deze man meerdere vingers in de pap had bleek wel uit zijn vele one-liners: "I made Milosevic'' en ''He had no balls, if I were president, there would have been no war in Yugoslavia, I would have killed the 200 monkeys in Croatia and Slovenia". Vrij radicaal allemaal, maar erg interessant. Na enkele uren praten kwam ook Srebrenica aan bod. Natuurlijk was dit allemaal een grote leugen, zoals hij vertelde. Hij had immers zelf de bussen voor het transport van de inwoners van Srebrenica geregeld op die dagen in juli 1995. Wijselijk hield ik mij maar stil. Aan het einde van het gesprek zei hij dat hij me zelfs mee wou nemen, naar Srebrenica, om te laten zien hoe het werkelijk was geweest in die dagen. Hier moest ik natuurlijk nog wel even over nadenken. Wel krijg ik een aantal militaire kaarten en orders uit die dagen van hem (als bewijs van zijn verhaal natuurlijk). Erg tof! Dit zijn de bronnen die ik moet hebben voor mijn scriptie! Deze week nog twee interviews op de planning, met een historicus en een socioloog. Hopelijk zijn het net zulke goede gesprekken als deze!
Voor de liefhebber, zijn wereldvisie komt het beste naar voren in de documentaire ''Weight of Chains'', waarin de beste man overigens zelf ook een rol heeft. Mocht je deze willen gaan kijken, houdt dan wel in je achterhoofd dat de makers vrij pro-Servisch zijn. Een andere goede documentaire over de mythische achtergronden van de Joegoslavische oorlogen is "Serbian Epics''. In die documentaire zit veel authentiek beeldmateriaal/home-video's van Karadzic. De moeite waard dus! Hierboven een klein stukje Gusle-muziek. Een van de belangrijkste (en mytische) instrumenten in Servie. Het instrument werd in de oorlogen heel veel gebruikt voor krijgsliederen. Mladic en Karadzic waren zelf ook Gusle-spelers.
Afgelopen donderdag ben ik naar een toneelstuk geweest in het theater van Belgrado. Jaja, behalve al het feesten en werken ben ik ook cultureel goed bezig! De vader van een van mijn Servische 'studenten' is toneelspeler, dus we konden mooi gratis naar binnen. Het stuk heet: ''Otac Na Sluzbenom Putu'', vrij vertaald als: "Toen vader op zakenreis ging". Voor een beschrijving van het stuk, klik hier. Ben te lui om het helemaal uit te leggen. Daar is het stuk ook te ingewikkeld voor. Ondanks dat het stuk geheel in het Servisch was, heb ik erg genoten. Na het stuk zijn we nog naar een soort showcase geweest van de muziek uit het toneelstuk. Onder het genot van een wijntje konden we hier nog twee uur nagenieten. Leuke avond, al met al!
Gisteren ben ik met Daniel naar Zemun geweest, een oud Habsburgs vissersdorpje aan de rand van Belgrado, aan de Donau-rivier. Ingekapseld door de grote, luidruchtige stad waan je je in een compleet andere wereld, al wandelend door de kleine, rustige straatjes van Zemun. Vanaf het hoogste punt in Zemun, bij de Gardosj-toren, is het uitzicht op Belgrado fenomenaal. Hier hebben we natuurlijk even flink van genoten, gezien de zon net onderging. In een cafe naast de toren konden we de hele avond van het uitzicht genieten. Na deze fijne uurtjes zijn we uit eten geweest in een traditioneel restaurant, waarna ik tegen 11uur maar weer huiswaarts ben gegaan. Het was wel weer laat genoeg, gezien ik de avond hiervoor flink op stap was geweest! Yuri en ik waren uitgenodigd op een studentenfeest voor Joegoslavische studenten uit Slovenië, Kroatië, Bosnië en Servië. Tevens was er een oude Joegoslavisch rockster die de hele avond aan het optreden was. Erg leuk! Vanavond staat er een Duitse avond op het programma. Ben benieuwd!
Nou, dit was het wel weer! Tot snel.
Het leven is goed in Belgrado =).
Wat een week, wat een week. Ik heb mijn tweede interview gehad. Ik denk dat ik niet dichter bij Milosevic kom dan dit. Woensdag vertrok ik rond 13.00u richting Restaurant Usce, waar ik een ontmoeting had geplanned met Zvonimir Trajkovic, de rechterhand van Milosevic tussen 1985 en 1993, waarna hij ontslag nam en als politieke adviseur voor Radovan Karadzic zijn werk hervatte. Een zware jongen dus. Gezien deze man niet goed met de Engelse taal was, had ik Tamara als tolk meegenomen. Het interview heeft bijna 4 uur geduurd. Zooooo interessant, om een keer iemand te spreken die de wereld op een geheel andere manier zag. Na een uur over Westers kolonialisme te hebben gesproken kon hij me een goed beeld geven van de Milosevic-politiek. Gezien de persoonlijke/vertrouwelijke band die hij met Milosevic had (voor zover je die kunt hebben) kon hij me veel nieuwe, persoonlijke dingen vertellen over Milosevic. Zo vertelde hij dat Milosevic een luie draak was, die een tekort aan ''political courage'' had. Dat deze man meerdere vingers in de pap had bleek wel uit zijn vele one-liners: "I made Milosevic'' en ''He had no balls, if I were president, there would have been no war in Yugoslavia, I would have killed the 200 monkeys in Croatia and Slovenia". Vrij radicaal allemaal, maar erg interessant. Na enkele uren praten kwam ook Srebrenica aan bod. Natuurlijk was dit allemaal een grote leugen, zoals hij vertelde. Hij had immers zelf de bussen voor het transport van de inwoners van Srebrenica geregeld op die dagen in juli 1995. Wijselijk hield ik mij maar stil. Aan het einde van het gesprek zei hij dat hij me zelfs mee wou nemen, naar Srebrenica, om te laten zien hoe het werkelijk was geweest in die dagen. Hier moest ik natuurlijk nog wel even over nadenken. Wel krijg ik een aantal militaire kaarten en orders uit die dagen van hem (als bewijs van zijn verhaal natuurlijk). Erg tof! Dit zijn de bronnen die ik moet hebben voor mijn scriptie! Deze week nog twee interviews op de planning, met een historicus en een socioloog. Hopelijk zijn het net zulke goede gesprekken als deze!
Afgelopen donderdag ben ik naar een toneelstuk geweest in het theater van Belgrado. Jaja, behalve al het feesten en werken ben ik ook cultureel goed bezig! De vader van een van mijn Servische 'studenten' is toneelspeler, dus we konden mooi gratis naar binnen. Het stuk heet: ''Otac Na Sluzbenom Putu'', vrij vertaald als: "Toen vader op zakenreis ging". Voor een beschrijving van het stuk, klik hier. Ben te lui om het helemaal uit te leggen. Daar is het stuk ook te ingewikkeld voor. Ondanks dat het stuk geheel in het Servisch was, heb ik erg genoten. Na het stuk zijn we nog naar een soort showcase geweest van de muziek uit het toneelstuk. Onder het genot van een wijntje konden we hier nog twee uur nagenieten. Leuke avond, al met al!
 |
| Uitzicht vanaf Gardosj (helaas geen eigen foto's) |
Nou, dit was het wel weer! Tot snel.
Het leven is goed in Belgrado =).
Heej zoonlief,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht nog even een berichtje posten voordat we naar je toe vliegen. Wat heb je toch een geweldig leven en wat laat je ons meegenieten! Boeiende verhalen!
kus mama