Mijn eerste jubileum, één maand in Belgrado!

St. Sava in een besneeuwd Belgrado

Wauw, mijn eerste maand zit er alweer bijna op! Kwam er net achter dat ik precies vandaag een nieuw record voor mezelf heb gevestigd. Ik ben nog nooit zo lang op mezelf in het buitenland geweest. NICE. Wederom zit ik vanavond in mijn favoriete café. Het is tegenwoordig al zo ver dat ik een Kajsijevaca met de eigenaar drink als ik hier zit. (Kajsijevaca is een rakija, smaakt als wodka met abrikozensmaak, maar dan zachter). Het weer is hier nog altijd erg Oost-Europees. Zo'n -15 tot -20 overdag. Vandaag toch maar even een goede winterjas gekocht. Mijn oude jas is gesneuveld in de Servische winter. Best wel eng, overal op straten hangen waarschuwingsborden. De uitstekende balkons en daken moeten gemeden worden, er hangen ijspegels van meerdere kilo's aan op sommige plekken. Gisteren hoorde ik dat er vorige week ergens in de stad een vrouw om het leven was gekomen omdat ze een ijspegel van 5 kilo op haar hoofd had gekregen. Niet echt fijn.

De laatste week heb ik niet zoveel gedaan. Het hoogtepunt van de afgelopen week was wel het bezoek aan Studentski Grad, met een heel erg tof studentenfeest. Afgelopen zaterdag waren Yuri en ik uitgenodigd door zijn Serbo-Italiaanse 'leerlingen' om bij hen op de 'campus' te komen feesten. Natuurlijk konden we deze uitnodiging niet afslaan, al was het alleen al het vooruitzicht op een pre-borrel bij een van de meiden thuis, met nog 6 andere dames;). Nadat we de goede bus hadden gevonden, en een flesje schnaps in de binnenzak van onze jassen hadden gestopt, gingen we op weg. Na een klein half uurtje kwamen we bij een groot betonnen blok met ramen. Studentenflat a la Communisme. Erg grappig om te zien. Na een aantal uur te hebben genoten van diverse home-made producten (lees: Rakija, rakija en nog meer rakija) gingen we tegen half 1 naar een ander betonblok, waar een groot studentenfeest aan de gang was. MEN, wat was het daar druk. Onze jassen werden op een grote stapel gegooid en het feest kon beginnen! Joegoslavische muziek uit de jaren '80 en '90 wederom. Na ongeveer een half uurtje dansen kreeg ik een dame in de gaten, die met grote dienbladen Jägermeister liep te pronken. Als Noord-Europeaan kon ik de kans om deze drank bij onze Zuiderburen te introduceren niet weerstaan. Voor welgeteld twee euro heb ik 8 Jägermeisterbuisjes besteld met bijbehorende Jägermeister-slingers (deze waren al snel veranderd in losse bloemen, gezien we ontzettend vervelend waren). Na deze uitgedeeld te hebben werd er snel geproost en gedronken. De stemming zat er al goed in! Tegen 5 uur vonden we het toch echt tijd om weer naar huis te gaan. Angstig gingen we op zoek naar onze jassen (er lagen ondertussen zo'n 100 jassen overal rondom de plek waar wij onze jassen hadden neergegooid). Tot onze grote verbazing bleken onze jassen nog op precies dezelfde plek te liggen! Ode aan de Serviërs. In Nederland waren we onze jassen allang kwijt geweest.

Tasmajdanski Park

Toen we eenmaal een taxi hadden gevonden waren we al snel weer thuis. Traditiegetrouw wou onze favoriete Italiaan weer pasta maken toen we thuis kwamen. Helaas bleek al snel dat de jongen niet zo goed tegen Jägermeister kon. Zat als hij was eindigde de ui over de keukenvloer en was de saus ook niet meer in de pan te vinden. Na een kort, destructief avontuur met de stofzuiger, beneden aan de trap eindigend, was het wel weer goed geweest voor deze avond. We zochten onze bedden op om de roes uit te slapen. De avond heeft hem wel de bijnaam "Yuri de Verschrikkelijke" opgeleverd, naar de beruchte Servische "Ivan de Verschrikkelijke".

Sinds zaterdag heb ik het wat rustiger aangedaan. Beetje gerelaxed en afgesproken met mijn andere Nederlandse 'leerling' Sara. Erg gezellig! Morgen heb ik eindelijk mijn eerste scriptie interview. De gelukkige is Sonja Biserko, een van de bekendste oppositieleiders uit Milosevic' Joegoslavië. Vind het erg spannend, maar ik denk dat het helemaal goed gaat komen. Tevens heb ik brieven geschreven naar de Servische Academie voor Kunst en Wetenschap (SANU) en de Servische Socialistische Partij (SPS). Naar horen zeggen heeft de huidige SPS-voorzitter nog altijd een foto van Milosevic boven zijn bureau hangen. Hopelijk kan ik met hem spreken! 

Met de Servische lessen gaat het nog altijd goed! Ben net bij het hoofdstuk 'tijd' aangekomen. Ik kan nu over tijd praten en de jaren/maanden/weken/dagen/uren benoemen. Erg leuk allemaal! Goed, ik zal nu ophouden. Mijn rakija roept mij!;)

Pozdrav iz Beograda!

Wout