Oh oh, luiheid!

Tsja, wat zal ik zeggen, de laksheid kruipt er een beetje in bij het schrijven van de blog. Het weer wordt steeds mooier, waardoor ik zo min mogelijk binnen probeer te zitten. Naast het werk en het schrijven van mijn thesis (waar ik overigens morgen officieel mee klaar ben, EINDELIJK!) ben ik vooral buiten te vinden in Kalemegdan en bij het Ada-meer. De afgelopen week heb ik niet zo heel veel meer gedaan. Het einde komt helaas alweer in zicht. Mijn ticket terug naar Nederland is geboekt. Op 6 augustus land ik weer veilig op Nederlandse bodem. Met het einde in zicht werd het natuurlijk weer eens tijd voor een weekendtrip! En tja, als je toch wilt reizen, waarom dan niet naar het wonderschone Montenegro, 'een land van bergen en magie, met een trotse en koppige bevolking'. En mooi dat het was. Op vrijdagavond stapten we in de nachtbus die ons binnen 11 uur van Belgrado naar het plaatsje Kotor zou voeren. Gelegen aan de 'Baai van Kotor', een van de mooiste 'fjorden' in Europa, als we de Montenegrijnen mogen geloven. Op zaterdagmorgen, na een onrustige, ongemakkelijke nacht in de bus kwamen we aan in Kotor. Ik had het geluk dat ik een plaats in de bus kreeg naast een knap Montenegrijns meisje, en niet naast een stinkende oude man, wat de reis enigszins aangenamer maakte. Ondanks de nacht met weinig slaap waren de uitzichten de laatste 3 uur van de reis om van te smullen. Diepe kloven, hoge kliffen, helder, blauw water en witte stranden. We konden niet wachten tot we op de plek van bestemming waren!

Eenmaal in Kotor aangekomen wisten we niet waar we moesten kijken. Wat een prachtig gebied. Hoge grijze bergen, direct gelegen aan een grote baai met kraakhelder water. Binnen no time hadden we een hostel gevonden in het hart van het oude stadsdeel van Kotor. Wederom met een fenomenaal uitzicht vanuit het slaapkamerraam. Deze stad deed me heel erg denken aan Venetië, maar dan zonder de vele kanalen. Kleine straatjes, vele trapjes en heeeeeeeel veel mooie bloemen. Zoo mooi:) Gezien het nog erg vroeg was, besloten we gelijk maar op jacht te gaan naar een mooie plek om te zwemmen. Er werd gezegd dat 'Plavi Horizonti' 'the place to be' was op zo'n warme dag, dus vertrokken we al snel per bus naar dit strand. Geen woord gelogen. Een wit strand, palmbomen en water waarin je je voeten kunt zien tot zo'n twee meter diepte. Heeerlijk. Voor het eerst sinds lange tijd kon ik weer lekker zwemmen in zee. De laatste keer was in Rovinj, Kroatië (2010), als ik me niet vergis. Na een middag aan het strand hebben we 's avonds doorgebracht in het centrum van Kotor, waar een bandje speelde en de drank rijkelijk vloeide. De jeugd in deze toeristische stad leek helemaal tot leven te komen. 

Na een warme nacht besloten we de volgende dag cultureel aan te pakken. Al vroeg in de morgen vertrokken we naar Herceg Novi, een oude kustplaats, direct gelegen aan de Adriatische Zee, in de monding van de Baai van Kotor. In dit stadje (eerder dorp) zijn een aantal overblijfselen te vinden uit de Ottomaanse periode van de Balkan. Onder andere een oude Ottomaanse gevangenis en een Turkse klokkentoren. Vooral de gevangenis was erg indrukwekkend, gezien we in de cellen konden kijken, waar eeuwenoude 'tekeningen' van de gevangenen in de steen waren gekerfd. Zo waren er boten, Arabische spreuken, Christelijke symbolen te vinden op de muren in deze cel. Na dit warme bezoek (het kwik liep al snel tegen de 35 graden) werd het wederom tijd voor een verfrissende duik in de Adriatische Zee. Heeeeeerlijk. Na enkele uren zout te hebben gehapt werd het tijd voor de volgende halte  op onze cultuurreis: het oude fort van Kotor, gelegen op de rotshellingen boven de oude stad. De klim naar boven was een hel, gezien het nog altijd bloedheet was (ondanks dat het al 17.00u was). Maar o mijn god, wat was die klim de moeite waard. Eenmaal bovengekomen was het uitzicht fenomenaal, zoals te zien op de foto's. Een overzicht over de gehele baai en zijn omliggende dorpjes en bergen, met een ondergaande zon die steeds nieuwe gedeelten van de bergen verlichtte. We besloten dat dit op zich wel een redelijke leuke plek was om te wonen, zo boven op die berg, op het hoogste punt van het fort. Helaas komt aan al het leuks ook weer een eind. Gistermorgen om half 7 's morgens was ik weer in het goede oude Belgrado, waar het kwik ook alweer lekker hoog lag. Er is een Afrikaanse hittegolf op weg naar de Balkan. Het kwik zal in de komende weken oplopen naar de 40 graden. Ik kan niet wachten!;)

Nou, dat was het wel weer voor nu, ik zal proberen weer wat vaker te schrijven!

Liefs!