Eindelijk geen sneeuw meer?

Het restaurant: Lorenzo & Kakalamba. Gek, maar erg goed eten!

Jaja, dat lezen jullie goed. HET IS HIER AAN HET DOOIEN. Sinds eergisteren is het kwik compleet omgeslagen. De temperatuur is van -10 ineens gestegen naar +10. Niet erg goed voor je keel en verkoudheid. In mijn straat is er letterlijk een rivier ontstaan die zich een weg naar beneden baant langs alle sneeuwbergen. Niet erg fijn, maar ben blij dat het eindelijk niet meer sneeuwt hier. Ben de sneeuw alweer goed zat! Mensen hier zeggen dat ik me moet voorbereiden. De lente wordt hier overgeslagen. Binnen een maand zal de temperatuur boven de 25 graden komen. Zomers, al zeg ik het zelf!

Enkele details in het restaurant. En ja, op zo'n stoel zat ik!

Nou, het was me het weekje weer wel. Interviews voor mijn scripties, uit eten in het meest vage restaurant waar ik ooit ben geweest en Jazzcafé's in leegstaande fabriekspanden. Jaja, het kan allemaal, hier in Belgrado. Ik heb deze week vooral gebruikt om me verder te oriënteren in het Belgradose (nacht)leven. Eerst zou ik woensdag met wat vrienden naar een uitvoering van het theaterstuk Shakespeare: 'Merchant of Venice' gaan, helaas ging dit niet door en moesten we ons vertier zoeken in een van de vele Irish Pubs hier in Belgrado. Erg gezellig! Ook heb ik mijn eerste interview gehad en de transcriptie hiervan uitgewerkt. MIJN GOD, wat is dat een werk. Bijna 5 uur werk voor een interview van een uurtje! Maar het was het waard. Nu kan ik met een gerust hart naar de volgende interviews. Dit weekend heb ik gebruikt om contacten te zoeken/leggen met een aantal politici/politieke analisten/journalisten/schrijvers/nationalisten voor interviews. Gisteren ben ik samen met een Duitse vriend en wat van zijn vrienden uit eten geweest in het meest rare restaurant ter wereld (naar mijn mening). Paspoppen die tevens lampen zijn, schapen op de kop aan het plafond, kandelaars gemaakt van lepels en vorken. Kleine kinderen komen niet aan eten toe in dit restaurant. Alles daar ging de verbazing te boven. De ene combinatie was nog vreemder dan de ander (zie plaatjes). Na dit vreemde eetplezier, en verdomd goede rakija, hebben we een taxi genomen naar het BIGZ-gebouw. Een leegstaand Joegoslavisch fabriekspand aan de rand van de stad dat vandaag de dag als (o.a) cultureel centrum wordt gebruikt. Op een van de bovenste etages van het gebouw bevindt zich een Jazz-bar, waar dagelijks plaatselijk Jazz-bandjes optreden. Zo konden we gisteren genieten van een formatie met saxofoons en trompetten, die ons tot 2.00u vannacht heeft weten te vermaken.

Het BIGZ-gebouw, met op de bovenste etage een Jazz-cafe   

Vandaag heb ik een chilldag. Ik heb vorige week een boek gekocht van de Belgradose schrijver Vladislav Bajac. Een erg tof boek over de Ottomaans/Servische heerser Mehmet Pasha. Het boek beschrijft zijn leven  en reizen over de Balkan en geeft tevens inzicht in het daadwerkelijke schrijfproces van dit boek. Het boek is zijn vijf euro meer dan waard:)! Vanavond ga ik voor de verandering weer een keer naar een club in Belgrado. Ben benieuwd welke het deze keer wordt! Voor nu heb ik niet zoveel meer te melden!

Hopelijk vermaak ik jullie nog altijd een beetje met mijn blogs!

Razgovarajte sa vama uskoro!
Wout