Mijn bliksembezoek aan de Vojvodina =)

Crkva Imena Marijinog Kathedraal

Jaja, en daar ben ik weer met een nieuwe update. Gistermiddag was het weer hier zo briljant, dat ik om 13.00u mijn biezen heb gepakt en naar het busstation ben gegaan, om vervolgens de stad in te ruilen voor de mooie, stoffige, relaxte stad Novi Sad, gelegen in de Vojvodina op zo'n 90 kilometer van Belgrado. Al snel liet ik het drukke stadsleven achter me en reden we door uitgestrekte vlakten, glooiende heuvels en veel kleine dorpjes. Heuvel op, heuvel af, bossen, vlakten en over de Donau met een briljant uitzicht over een aantal kleine dorpjes op een heuvelkam. Alleen de heenreis was de 500 dinar (5 euro) al waard!

Het Petrovaradin-fort (vanaf Novi Sad)

Voordat ik verder ga zal ik jullie eerst iets meer vertellen over deze regio, gezien het officieel een autonome regio is. Om jullie maar even iets te leren op deze mooie donderdag zal ik beginnen met een klein historisch lesje. De Vojvodina is een regio in het noorden van Servië, met als 'grens' de loop van de Sava en Donau-rivier en als hoofdstad Novi Sad, mijn plaats van bestemming. Deze ''graanschuur van Servië'' is vernoemd naar het Servische woord Vojvoda, dat een militaire heerser binnen een land aanduidde. In 1848, tijdens anti-Habsburgse opstanden in Hongarije, sloeg deze opstand over naar de Vojvodina en werd de Srpska Vojvodina uitgeroepen, maar maakten ze nog altijd wel deel uit van de Donau-monarchie (Oostenrijk-Hongarije). Na de Eerste Wereldoorlog, waarin Hongarije aan de zijde van Duitsland had gevochten, werd tijdens het Verdrag van Trianon in 1920 besloten dat Hongarije deze gebieden moest afstaan aan het toenmalige ''Koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen''. Tussen 1941 en 1945 verdween het van de landkaart en werd het wederom door Fascistisch Hongarije veroverd en bezet. Na de Tweede Wereldoorlog werd het onderdeel van de Joegoslavische Federatie als Socialistische Autonome Provincie Vojvodina, waarbij ze vanaf 1963 enige autonomie kregen, welke in 1974 verder werd uitgebreid, waardoor ze evenveel rechten kregen als de andere republieken binnen de Joegoslavische Federatie. Toen Milosevic aan de macht kwam, draaide hij deze autonomie terug in 1990, waardoor de Vojvodina weer deel uit ging maken van Servie. In 2009 verkreeg de regio wederom zijn autonomie.

Uitzicht en voeten

Novi Sad is vooral bekend vanwege het grote fort Petrovaradin. Het huidige fort is gebouwd tussen 1692 en 1780, maar het bevat vestingwerken daterend uit de Romeinse tijd. De bouw kostte destijds zo'n 70 a 80 slaven het leven, PER DAG. Vrij gruwelijk dus. Onder het fort ligt zo'n 16 kilometer aan tunnels. Al in 1526 werd het fort door de Ottomanen (Turken) ingenomen. Pas in 1687 werd het fort heroverd door de Oostenrijk-Hongaren, die het oude fort deels begonnen af te breken en te vervangen. De Ottomaanse dreiging zou tot 5 augustus 1712 blijven, toen werden ze voor eens en altijd verslagen door de Oostenrijks-Hongaarse legers. Met het einde van deze slag zou ook de Turkse dreiging voor Centraal Europa tot een einde komen.

Zonsondergang vanaf het fort =)

Leuk feitje, Tito, bij wiens graf ik enkele weken geleden nog stond, heeft hier als jonge vent nog gevangen gezeten. Over in de voetsporen van Tito gesproken:) Maargoed, nu terug naar mijn bezoek aan Novi Sad. Zoals ik al zei heb ik de orginaliteitsprijs gewonnen door gewoon in een bus te stappen en 2 uur te reizen om in een stad te komen waarvan ik niet echt wist of het de moeite waard was. Wel mensen, het was de moeite waard! Na een kort taxi-ritje van het busstation naar het centrum kwam waande ik me in een Oostenrijkse stad. Na wat verdwalen en zoeken kwam ik uiteindelijk aan de Donau, vanwaar ik het statige fort Petrovaradin aan de andere kant van de rivier kon zien liggen, uitkijkend over heel Novi Sad. Na een iets langere wandeling en een nog iets langere klim naar het fort had ik een briljant uitzicht over het gehele gebied. Ik snap wel waarom die Ottomanen en Habsburgers zoveel moeite hebben gedaan dit fort te veroveren! Na een half uurtje te hebben rondgedwaald heb ik afgesproken met Dragana, een vriendin die deels in Novi Sad, deels in Belgrado woont. Zij heeft me een tour gegeven door de rest van de stad, waarna we hebben gegeten in een leuk traditioneel restaurantje. Hoofdgerecht, salade, bier en rakija voor omgerekend 7,50 euro, seems legit? Helaas was de avond weer veel te snel voorbij en werd het tijd voor mijn lange terugtocht na een geslaagde middag in deze mooie stad! Ik ga hier zeker nog wel een keer naartoe, al is het alleen maar voor de briljante zonsondergang vanaf het fort!

Topli pozdrav iz Beograda!




Wout